[1] ابن‌سینا، (1398)، النجاه فی المنطق والإلهیات، مکتبه المصطفی الالکترونیه.
[2] ـــــــ ، (1134 ق). الشفاء فی الحکمة (نسخه خطی). استانبول: کتابخانه راغب پاشای ترکیه.
[3] ـــــــ ، (1405ق). الشفاء: العباره. تصدیر و مراجعه ابراهیم مدکور؛ تحقیق محمود خضیری. قم: منشورات المکتبه آیت الله العظمی المرعشی النجفی.
[4] ـــــــ ، (1383). الاشارات و تنبیهات مع الشرح لنصیر الدین طوسی و شرح الشرح لقطب الدین رازی. قم: نشر البلاغه.
[5] ـــــــــ، ( ۱۴۰۳ ق)، الاشارات و التنبیهات (مع شرح الخواجه نصیرالدین طوسی و المحاکمات لقطب الدین الرازی)، ج1، قم: دفتر نشر الکتاب.
[6] ــــــــــ ، (1405ق، الف). الشفاء، کتاب القیاس مصحح: مدکور، ابراهیم بیومی. قم: مکتبه ایت الله العظمی المرعشی النجفی.
[7] ــــــــ، (1433ق). الشفاء: القیاس. راجعه و قدم له ابراهیم مدکور؛ تحقیق سعید زاد. قم: منشورات ذوی القربی.
[8] ـــــــــ ، (1364). منطق المشرقیین و القصیدة المزدوجة فی المنطق. قم: کتابخانه عمومی حضرت آیت الله العظمی مرعشی نجفی (ره).
[9] ارسطو. (1980م). منطق ارسطو (مصحح: بدوی، عبدالرحمن).ج1. بیروت: دارالقلم.
[10] بهمنیار ابن مرزبان. (1362). جام جهان نمای ترجمه التحصیل. با ترجمه محمد تقی دانش پژوه و عبدالله نورانی. تهران: مؤسسه مطالعات اسلامی دانشگاه مک گیل شعبه تهران.
[11] ـــــــــــــ ، (1375). التحصیل، تصحیح و تعلیق شهید مطهری. تهران: دانشگاه تهران، مؤسسه انتشارات و چاپ.
[12] جبر فرید، سمیح دغیم، رفیق العجم العجم، و جیرار جهامی. (1996م). موسوعة مصطلحات علم المنطق عند العرب. بیروت: مکتبة لبنان ناشرون.
[13] خادمی، عین‌الله. (1379). «تاریخچه بحث ممکن و امکان و جایگاه بحث آن در علوم عقلی». خردنامه صدرا شماره 21: 49-54.
[14] سالم، مریم. (1392). «تقسیم موجود به واجب و ممکن، ابتکار فلسفی فارابی و ابن‌سینا. ”فصلنامه فلسفه و کلام اسلامی آینه معرفت: 21-38.
[15] سبزواری، ملاهادی. (1369). شرح غررالفرائد یا شرح منظومه حکمت قسمت امور عامه جوهر و عرض با اهتمام مهدی محقق و توشی هیگو ایزوتسو. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
[16] سعیدی مهر، محمد. (1383). «جهت جمله‌ای و جهت شیئی». پژوهشنامه فلسفه دین؛ دوره 2، شماره 1: 125-148.
[17] سعیدی‌مهر، محمد. (1384). «گزاره‌های موجه و معناشناسی آن در فلسفه اسلامی» نامه حکمت 6: 21-39.
[18] سهروردی، شهاب‌الدین. (1344). منطق التلویحات. تهران: طبقه جامعه تهران.
[19] ـــــــــــــ ، (1385). المشارع و المطارحات. تهران: انتشارات حق یاوران.
[20] شهیدی، فاطمه. (1395). «نسبت امر «ممکن «با» زمان «و» قوه «در فلسفۀ فارابی» جاویدان خرد 30: 100 -83.
[21] شیروانی، علی. (1384). «امکان استقبالی و تعین صدق در گزاره‌های ناظر به آیند.» پژوهش‌های فلسفی-کلامی 24: 120-143.
[22] صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم. (1362). شرح اللمعات المشرقیة فی الفنون المنطقیة (منطق نوین مشتمل بر اللمعات المشرقیة فی الفنون المنطقیة). تهران: انتشارات آگاه.
[23] عظیمی، مهدی (1394). تحلیل منطقی گزاره: شرح منطق اشارات (نهج سوم تا ششم). مجمع عالی حکمت اسلامی.
[24] عمربن سهلان السفارابیاوی، زین الدین. (1390). البصائر النصیریه. تهران: مؤسسه الصادق للطباعه و النشر.
[25] فارابی، محمد بن محمد. (1408ق)، کتاب باریأرمینیاس و معناه القول فی العبارة (المنطقیات للفارابی)، جلد: ۱. قم: کتابخانه عمومی حضرت آیت الله العظمی مرعشی نجفی (ره).
[26] ــــــــــ ، (1433ق). المنطقیات للفارابی، ج 1، النصوص المنطقیه، تحقیق محمدتقی دانش پژوه. قم: منشورات المکتبه ایه الله المرعشی النجفی.
[27] فاضل هندی. (1137ق). عون اخوان الصفا علی تلخیص کتاب الشفا. نسخه خطی؛ کتابخانه مجلس شورای اسلامی.
[28] فخررازی، محمدبن‌عمر. (۱۳۸۴). شرح الإشارات و التنبیهات (فخررازی). ج1. تدوین توسط علیرضا نجف‌زاده. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی.
[29] قطب الدین‌رازی، محمد بن محمد. (بی‌سال). شرح المطالع فی المنطق، کتبی نجفی، قم - ایران. قم: کتبی نجفی.
[30] محمدباقر، ملکیان. (1386). «امکان در منطق و فلسفه.» معارف عقلی 6: 109-126.
[31] مطهری، مرتضی. (1360) شرح منظومه، ج 1، انتشارات حکمت، چاپ اوّل، تهران.
[32] موحد، ضیاء. (1396). درآمدی به منطق جدید. انتشارات علمی و فرهنگ .
[33] نبوی، لطف الله. (1392). «ابن سینا و منطق مشرقی» دو فصلنامه علمی - پژوهشی حکمت سینوی (مشکوه النور)/ سال هفدهم/ پاییز و زمستان 139: 6-16.
[34] ــــــــــ ، (1396). مبانی منطق جدید. سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاهها (سمت).
[35] Aristotle. (1889). The Organon, Or Logical Treatises, of Aristotle: With Introduction of Porphyry, Volume 1. Translated by Octavius Freire Owen. G. Bell.
[36] Chatti, Saloua. (2014). "Avicenna on possibility and necessity." History and Philosophy of Logic 35(4): 332-353.
)