دفاع از روان‌گرایی در چیستی شاهد

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری فلسفه، پردیس فارابی، دانشگاه تهران

2 دانشیار گروه فلسفه دانشگاه تهران

چکیده

یکی از مفاهیم مهم در معرفت‌شناسی، مفهوم شاهد است. شاهد دلیلی است که نشان‌دهندۀ صدقِ گزاره­ای است که متعلقِ گرایش باوری شناسا است. در این مقاله می­خواهیم به چیستی شاهد بپردازیم. سه دیدگاه مهم در مورد چیستی شاهد وجود دارد: روان­گرایی، گزاره‌گرایی واقع‌نما و گزاره‌گرایی غیرواقع‌نما. در این مقاله، پس از طرح و بررسیِ ادلۀ دیدگاه­های سه‌گانه در چیستی شاهد، به این نظر رسیدیم که ادلۀ قوی‌تری به نفعِ روان­گرایی وجود دارد و استدلال­هایِ گزاره‌گرایان تمام نیست؛ ازاین‌رو به نظر می­رسد که شاهد عبارت از حالات ذهنی غیرواقع‌نمایِ شناسا است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

A Defense of Psychologism about the Nature of Evidence

نویسندگان [English]

  • Muhammad Ali Poudineh 1
  • Mansour Nasiri 2
1 Ph.D. Student of Philosophy, Farabi Pardis, University of Tehran
2 Associate Professor, Farabi Pardis, University of Tehran
چکیده [English]

One of the important concepts in epistemology is the that of evidence. Evidence is a kind of reason that is indicative of the truth of the proposition that is the object of one’s doxastic attitude. In this paper, we assess the nature of evidence. There are three important views on the nature of evidence: psychologism, factive propositionalism and non-factive propositionalism. After explaining and assessing the arguments for the three views, we come to the conclusion that the arguments for psychologism is stronger than the ones for propositionalism. So, it seems that the evidence is one’s non-factive mental states.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Evidence
  • Factive Propositionalism
  • Non-factive Propositionalism
  • psychologism
  • Non-factive Mental States

مراجع

[1] Audi, Robert (1993). "Contemporary Foundationalism". in Louis P. Pojman (ed.). The Theory of Knowledge: Classical and Contemporary Readings. (206-213). California: Wadsworth.
[2] Cohen, Stewart (1984). “Justification and Truth”. Philosophical Studies. 46: 279–95.
[3] Conee, Earl (2004). “First Things First”. in Earl Conee and Richard Feldman. Evidentialism. (11–36). New York: Oxford University Press.
[4] Conee, Earl and Feldman, Richard (2008). “Evidence”. in Quentin Smith (ed.). Epistemology: New Essays. (83-104). Oxford: Oxford University Press.
[5] ———. (2011). “Replies”. in Trent Dougherty (ed.). Evidentialism and Its Discontents. (283–323). New York: Oxford University Press.
[6] Dougherty, Trent (2011). “In Defense of Propositionalism about Evidence”. in Trent Dougherty (ed.). Evidentialism and Its Discontents. (226–232). New York: Oxford University Press.
[7] Goldman, Alvin (2010). “Reliabilism”. in Jonathan Dancy, Ernest Sosa, and Matthias Steup. (eds). A companion to epistemology. (681- 692).Oxford: Blackwell Publishing.
[8] Kelly, Thomas (2008). “Evidence: Fundamental Concepts and the Phenomenal Conception”. Philosophy Compass. 3: 933–55.
[9] ———. (2014). “Evidence”. The Stanford Encyclopedia of Philosophy. Edward N. Zalta (ed.).  https://plato.stanford.edu/entries/evidence/
[10] Littlejohn, Clayton (2012). Justification and the Truth-Connection. Cambridge: Cambridge University.
[11] McCain, Kevin (2014). Evidentialism and Epistemic Justification. New York: Routledge.
[12] ———. (2016). The Nature of Scientific Knowledge: An Explanatory Approach. Springer International Publishing.
[13] Silins, Nicholas (2005). Deception and Evidence. Philosophical Perspectives. 19: 375-404.
[14] Sosa, Ernest (1991). Knowledge in perspective: Selected essays in epistemology. Cambridge: Cambridge University Press.
[15] Turri, John (2009). “The Ontology of Epistemic Reasons”. Nous. 43: 490–512.
[16] Wedgwood, Ralph (2002). “Internalism Explained”. Philosophy and Phenomenological Research. 65: 349–369.
[17] Williamson, Timothy (2000). Knowledge and its Limits. Oxford: Oxford University Press.
فلسفه و کلام اسلامی
دوره 52، شماره 1
تیر 1398
صفحه 37-56

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار