منابع
[1]. آلستون، ویلیام (1380). فلسفۀ زبان. مترجم: نادر جهانگیری. مشهد، انتشارات دانشگاه فردوسی.
[2]. باطنی، محمدرضا (1374). مسائل زبانشناسی نوین. تهران، انتشارات آگاه.
[3]. حجتی، محمدعلی (1384). «سمانتیک اسامی خاص»، نامه مفید، دورۀ 11 شمارۀ 47، اردیبهشت، صص3ـ22.
[4]. حسنی، سیدحمیدرضا (1385). «تعیّن معنای متن از نگاه هرمنوتیک و علم اصول»، پژوهش و حوزه، شمارۀ 27 و 28، پاییز و زمستان، صص54ـ100.
[5]. ـــــــــــــ (1389). عوامل فهم متن. تهران، انتشارات هرمس.
[6]. خراسانی، محمدکاظم (1412ق). کفایه الأصول. بیروت، مؤسسۀ آلالبیت(ع) لإحیاء التراث.
[7]. خوئی، سیدابوالقاسم (1367ق). أجود التقریرات فی الأصول. تهران، مکتبه البوذر جُمهری (المصطفوی).
[8]. ذاکری، مهدی؛ موسوی، سیدجابر (1393). «بررسی تطبیقی دیدگاه‌های هرمنوتیکی شلایر ماخر و علمای علم اصول»، فلسفه دین، دورۀ 11، شمارۀ 4 پیاپی 21، زمستان، صص645ـ 664.
[9]. سبحانی، جعفر (1383). الموجز فی اصول الفقه. قم، موسسه الإمام الصادق(ع).
[10]. سرل، جان آر. (1387). افعال گفتاری. ترجمه: محمدعلی عبداللهی، قم، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
[11]. سوسور، فردیناند (1382). دورۀ عمومی زبانشناسی. ترجمه: کورش صفوی، تهران، هرمس.
[12]. صفوی، کورش (1379). درآمدی بر معنیشناسی. تهران، انتشارات سوره مهر.
[13]. عبادی، احمد (1395). «فعل گفتاری نزد منطق‌دانان مسلمان». منطق‌پژوهی، سال 7، شماره 1، بهار و تابستان، صص87ـ104.
[14]. عبداللهی، محمدعلی (1384). «روش اثبات مدعیات زبانی در فلسفه تحلیلی و علم اصول». نقد و نظر، شماره 37 و 38، بهار و تابستان، صص153ـ182.
[15]. عراقی، ضیاءالدین (1425ق). مقالات الأصول. تصحیح: حکیم منذر، قم، مجمع الفکر الإسلامی.
[16]. فرامرز قراملکی، احد (1385). اصول و فنون پژوهش در گسترۀ دینپژوهی. قم، انتشارات مرکز مدیریت حوزه علمیه قم.
[17]. ــــــــــــ (1388). روششناسی مطالعات دینی. مشهد، انتشارات دانشگاه علوم اسلامی رضوی.
[18]. القطیفی، سید منیر السید عدنان (1414ق). الرافد فی علم الأصول (تقریرات درس آیهالله سیدعلی حسینی سیستانی). بیروت، دارالمؤرخ العربی.
[19]. کاظمی خراسانی، محمدعلی (1404ق). فوائدالأصول (تقریرات درس میرزا محمدحسین غروی نائینی). قم، مؤسسه النشر الإسلامی.
[20]. کوزنزهوی، دیوید (1371). حلقۀ انتقادی. ترجمه: مراد فرهادپور، تهران، انتشارات گیل و انتشارات روشنگران.
[21]. لاینز، جان (1383). معناشناسی زبانشناختی. ترجمه: حسین واله، تهران، گام نو.
[22]. ماونس، هاورد (1379). درآمدی بر رسالۀ ویتگنشتاین. ترجمه: سهراب علوی‌نیا، تهران، طرح نو.
[23]. مظفر، محمدرضا (1386ق). اصول الفقه. نجف، دار النعمان.
[24]. ملکیان، مصطفی (1384). «تبارشناسی مباحث لفظی علم اصول». نقد و نظر، سال دهم، شماره 3 و 4، صص2ـ53.
[25]. ــــــــــــ (1384). «جغرافیای دانشهای زبانی». نقد و نظر، سال دهم، شماره 1 و 2، صص71ـ104.
[26]. واعظی، احمد (1390). نظریۀ تفسیر متن. قم، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
[27]. ویتگنشتاین، لودویگ (1381). پژوهشهای فلسفی، ترجمه: فریدون فاطمی، تهران، نشر مرکز.
[28]. هاسپرس، جان (1370). درآمدی به تحلیل فلسفی. ترجمه: سهراب علوی‌نیا، تهران، مرکز ترجمه و نشر کتاب.
[29]. هاشمی شاهرودی، سیدمحمود (1431ق). بحوث فی علم الأصول (تقریرات درس سیدمحمدباقر صدر). ج1، قم، موسسه دائره المعارف الفقه الإسلامی.
[30]. Alston, William (1967). "Meaning", Published In The Encyclopedia Of Philosophy, Edited By Paul Edwards, McMillan.
[31].Carnap, R. (1942). Introduction to Semantics. Cambridge, MA: Harvard University Press.
[31]. Grice, Paul (1991). Studies In The Way Of Words. Harvard University Press.
[32]. Lycan, William (2008). Philosophy Of Language. Routledge.
[33]. Miller, Alexander (1998). Philosophy of Language. Routledge, 1998.
[34]. Saeed, J. I. (1997). Semantics, Oxford: Black Well.
[35]. Schleiermacher, Friedrich (1998). Hermeneutics and Criticism and Other Writing. Andrew Bowie, Cambridge University Press.
[36]. ________ (2006). General Theory and Art of Interpretation. in: The Hermeneutics Reader, Kurt Mueller, Continuum, New York.
)