این مقاله در تلاش است تا به این مسأله پاسخ گوید که شیء فی‌نفسه، پدیدار، و ارتباط میان این دو در فلسفۀ کانت و علامه طباطبایی چگونه تبیین می‌شوند و دیدگاه علامه طباطبایی چگونه می‌تواند چالش‌های موجود در فلسفۀ کانت را پاسخ دهد؟ در این تحقیق مشخص می‌شود که کانت با اقرار به نوعی ارتباط ضروری میان ذات معقول و پدیدار، پذیرش وجود ذوات معقول را امری اجتناب‌ناپذیر می‌داند اما بیان می‌کند که ذات معقول یا نومن به دلیل این‌که هرگز به تجربه در نمی‌آید همواره ناشناخته خواهد ماند. از سوی دیگر علامه بر این مطلب تأکید می‌کند که آن‌چه در ذهن ظهور می‌یابد (ماهیت)، انکشاف و نمودی از واقعیت (وجود) است. به این ترتیب، برخلاف دیدگاه کانت، میان پدیدار و شیء فی‌نفسه پیوند معناداری برقرار می‌شود و چالش‌های موجود در فلسفۀ کانت به صورتی پذیرفتنی پاسخ داده می‌شود.
اسدی, سیاوش, اکبریان, رضا. (1392). «شیء فی‌نفسه» و «پدیدار» در نظر کانت و علامه طباطبایی. فلسفه و کلام اسلامی, 46(2), 1-19. doi: 10.22059/jitp.2013.35744
MLA
سیاوش اسدی; رضا اکبریان. "«شیء فی‌نفسه» و «پدیدار» در نظر کانت و علامه طباطبایی". فلسفه و کلام اسلامی, 46, 2, 1392, 1-19. doi: 10.22059/jitp.2013.35744
HARVARD
اسدی, سیاوش, اکبریان, رضا. (1392). '«شیء فی‌نفسه» و «پدیدار» در نظر کانت و علامه طباطبایی', فلسفه و کلام اسلامی, 46(2), pp. 1-19. doi: 10.22059/jitp.2013.35744
VANCOUVER
اسدی, سیاوش, اکبریان, رضا. «شیء فی‌نفسه» و «پدیدار» در نظر کانت و علامه طباطبایی. فلسفه و کلام اسلامی, 1392; 46(2): 1-19. doi: 10.22059/jitp.2013.35744
)