اکبری، رضا. (۱۳۸۶). ایمانگروی: نظریات کرکگور، ویتگنشتاین و پلانتینگا. قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
خداپرست، امیرحسین. (۱۳۹۷). باور دینی و فضیلت فکری: تحوّل اخلاق باور دینی در تعامل با معرفتشناسی فضیلتگرایانۀ زاگزبسکی. هرمس.
درّی نوگورانی، علیرضا. (1397a). توجیه مبتنی بر گواهی باورهای دینی [رساله دکتری، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی].
درّی نوگورانی، علیرضا. (1397b). بررسی مقایسهای توجیه باورهای مبتنی بر گواهی و حجّیت خبر واحد (با تمرکز بر آرای الیزابت فریکر و شیخ انصاری). جستارهای فلسفه دین، ۷ (۱۶)، ۸۱-۱۰۱.
صادقی، هادی و حبیبی سیسرا، مرتضی. (۱۳۹۷). بررسی تطبیقی عقلانیت باور دینی از منظر پلانتینگا و علامه طباطبایی.
آیین حکمت، 10 (37)، ۸۵-۱۱۶.
https://10.22081/PWQ.2019.66596
علینظارتیزاده، مرتضی. (۱۳۹۱). گواهى به مثابه منبع تولید معرفت؛ بررسی و تحلیل دیدگاه جنیفر لکی. نقد و نظر، ۱۷ (۶۸)، ۷۵-۹۵.
فرامرزقراملکی، احد. (۱۳۸۷). روششناسی مطالعات دینی: تحریری نو. مشهد: دانشگاه علوم اسلامی رضوی.
قربانی، قدرتالله. (۱۳۹۸). معیارهای ارزیابی عقلانیت باورهای دینی در رویکرد جامعنگر. پژوهشهای معرفتشناختی، ۱۷، ۱۰۱-۱۲۱.
مبینی، محمدعلی. (۱۳۸۲الف). عقلانیت باور دینی از دیدگاه آلوین پلنتینگا. قم: مؤسسۀ آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
مبینی، محمدعلی. (۱۳۹۴). عقلانیت باور دینی در معرفتشناسیهای برونگرا. تهران و قم: سمت و پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
متولّی، مرتضی و مهدی عظیمی (1403). بررسی راهحلّ گرکو برای مسألۀ زباله در معرفتشناسی گواهی. پژوهشهای فلسفی کلامی. 26 (2).
محمّدی، عبدالله. (۱۳۹۲). ارزش معرفتشناختی گزارههای تاریخی. آیین حکمت، ۵ (۱۷)، ۱۵۹-۱۸۸.
محمّدی، عبدالله. (۱۳۹۵). ارزش معرفتشناختی دلیل نقلی. مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی.