[1] ابن‌بابویه، محمد بن علی (1362). خصال، قم، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
[2] ابن‌سینا (1403). شرح اشارات و تنبیهات، شرح خواجه نصیرالدین طوسی، تهران، نشر کتاب.
[3] بدوی، عبدالرحمن (1979). الاخلاق عند کنت، بیروت، وکاله المطبوعات.
[4] ترکاشوند، احسان، و اکبر میرسپاه (1389). «تفسیری نو از اعتباریات علامه طباطبایی»، معرفت فلسفی، قم، سال هشتم، شماره اول، پاییز ، صص 25-54.
[5] جوادی، محسن (1375). مسئلۀ باید و هست، قم، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی.
[6] دباغ، سروش، و حسین دباغ (1388). «اعتبار و حقیقت در اخلاق، افتراق و اشتراک اخلاق طباطبایی و اخلاق ویتگنشتاین متقدم»، پژوهشنامۀ فلسفۀ دین (نامۀ حکمت)، تهران، سال 7، شماره 2، پاییز، صص 175-192.
[7] ربانی گلپایگانی، علی (1375). «حسن و قبح افعال از دیدگاه علامه طباطبایی»، کیهان اندیشه، تهران، شماره 68، مهر و آبان، صص 74-88.
[8] طباطبایی، محمد حسین (1379). اصول فلسفه و روش رئالیسم، مقدمه و پاورقی: مرتضی مطهری، تهران، صدرا.
[9] ---------- (1388). انسان از آغاز تا انجام، قم، بوستان کتاب (مرکز چاپ و نشر دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم).
[10] ---------- (1374). تفسیر المیزان، ترجمۀ سید محمد باقر موسوی همدانی، قم، جامعۀ مدرسین حوزه علمیه قم.
[11] ---------- (1362). رسائل سبعه: رساله اعتباریات، تهران، حکمت.
[12] کانت، ایمانوئل (1369). بنیاد مابعدالطبیعۀ اخلاق، ترجمۀ حمید عنایت و علی قیصری، تهران، خوارزمی.
[13] ---------- (1380). درس‌های فلسفۀ اخلاق، ترجمۀ منوچهر صانعی دره بیدی، تهران، نقش و نگار.
[14] لاریجانی، صادق (1384). «استدلال در اعتباریات»، پژوهش‌های فلسفی - کلامی، قم، سال 6، شماره 24، تابستان. صص 4-30.
[15] مسعود، امید (1380)، «اخلاق‌شناسی علامه طباطبایی»، نشریۀ دانشکده ادبیات و علوم انسانی، تبریز، شماره 178 و 179، بهار و تابستان، صص 45-70.
)