[1] ابوت، اچ. پورتر (1397). سواد روایت، مترجم: رویا پورآذر، نیما م.اشرفی، تهران، نشر اطراف.
[2] پورنامداریان، تقی (1392). عقل سرخ، تهران، سخن.
[3] سهروردی، شیخ شهاب‌الدینیحیی(1389). حکمه الاشراق، مترجم: سیدجعفر سجادی، تهران، مؤسسۀ انتشارات دانشگاه تهران.
[4] شایگان، داریوش و هانری کربن (1392). آفاق تفکر معنوی در اسلام ایرانی، مترجم: باقر پرهام، چاپ ششم، تهران، فرزان.
[5] لی‍وت‍ار ژان، ف‍ران‍س‍وا (1384). وض‍ع‍ی‍ت پ‍س‍ت م‍درن: گ‍زارش‍ی درب‍ارۀ دان‍ش، مترجم: ح‍س‍ی‍نع‍ل‍ی ن‍وذری، تهران، گام نو.
[6] کربن، هانری (1391). چشماندازهای معنوی و فلسفی، اسلام ایرانی، جلد دوم، مترجم: انشاالله رحمتی، تهران، سر ضیا.
[7] مک اینتایر، السدیر (1390). درپی فضیلت، مترجم حمید شهریاری و محمدعلی شمالی، تهران، سمت.
[8] Barthes, R (1982). Introduction to the Structual Analysis of Narratives.
[9] Comstock, Gary (1987). Two Type of Narrative. Theology Journal of the American Academy of Religion vol 55. No4. pp 687-717
[10] Crites, S. (1971). The narrative quality of experience, Journal of the American academy of religion 39 (3) 291-311.
[11] Frei, H. W. (1993). Theology and narrative: Selected essays, Oxford University Press, USA.
[12] Lindbeck, G. A. (1984). The nature of doctrine: Religion and theology in a postliberal age, Westminster John Knox Press.
[13] Ricouer, P. (1991). A Life in quest of narrative. In Wood, ed., on Paul Ricouer: Narrative and / interpretation, London: Routledge.
[14] White, H. (1990). The content of the form: Narrative discourse and historical representation, JHU Press.
[15] Williams, B. (2007). Life as narrative, European Journal of Philosophy, 17 (2), 305-314.
)