Abu al-Hassan Tabatabaei (Jelveh) and Aqa Ali Modarres on The Theory of "Personal Unity of Existence

Document Type : Research Paper

Authors

1 Ph. D. Student in Transcendental Philosophy, University of Isfahan

2 Professor of Islamic Philosophy and Theology, University of Isfahan

3 Assistant Professor of Islamic Philosophy and Theology, University of Isfahan

Abstract

Personal unity of existence is one of the most important mystical beliefs that has brought about numerous challenges in the field of philosophical thought and has been both criticized and defended by the philosophers. Aqa Ali Modarres Tehrani and Abu al-Hassan Jelveh are among the philosophers who have criticized the mystical doctrine of personal unity of existence and refuted. Aqa Ali Modarres, due to his graded notion of existence and based on this principle, has challenged the theory of personal unity of existence while the fundamental difference between the theosopher and philosopher is undeniable. Jelveh has critiqued the theory of mystics for the same reason and using a mixture of some philosophical and mystical terms. In fact, none of the philosophers has succeeded to put himself in the shoes of a mystic and explain this theory. In the current essay, after analysis and comparison of these two philosophers’ ideas, the authors conclude that these thinkers have denied the doctrine of personal unity of existence because Aqa Ali Modarres has accepted a special notion of the primacy of existence, and Jelveh has been a proponent of essentialism. Moreover, it has become clear that the difference of the methodology of these two philosophers lies in the way that they have extracted the themes and discussed the sources, in the sense that there is a type of diversity of sources and references to mystics and philosophers in the treatises of Jelveh while Aqa Ali Modarres has systematized the themes based on a Sadraean point of view, and for this reason, his works are of a particular order.

Keywords

Main Subjects


]1[. آشتیانی، سید جلال‌الدین‌ (1370). شرح مقدمه قیصری بر فصوص ‌الحکم، تهران، امیرکبیر.
]2[. ابن ترکه، صائن‌الدین علی بن محمد (1360). تمهید ‌القواعد، مقدمه و تصحیح جلال‌الدین آشتیانی، تهران، حکمت و فلسفه ایران.
]3[. ابن‌عربی، محی‌الدین (1420ق).  الفتوحات المکیه، ضبطه و صحه فهارسه احمد شمس الدین، بیروت، دار الکتب العلمیه.
]4[. جامی، نورالدین عبدالرحمن (1358). الدره الفاخره،‌ تهران، مؤسسه مطالعات اسلامی.
]5[. ــــــــــــــــــــــــــــ (1370). نفحات الانس من حضرات القدس، تصحیح محمود عابدی، تهران، اطلاعات.
]6[. جوادی آملی، عبدالله (1375). رحیق مختوم، تنظیم و تدوین حمید پارسانیا، قم، اسراء.
]7[. ـــــــــــــــــــــ (1368). شرح حکمت‌متعالیه، قم، الزهراء.
]8[. ـــــــــــــــــــــ (1387). عین نضاخ (تحریر تمهید ‌القواعد)، به تحقیق حمید پارسانیا، قم، اسراء.
]9[. سبزواری، ملاهادی (1380). شرح منظومه، تصحیح و تعلیق حسن حسن‌زاده آملی، تهران، ناب.
]10[. صدرالدین شیرازی (ملاصدرا)، محمد بن ابراهیم (1981م)، الحکمه‌المتعالیه ‌فی ‌الاسفار الاربعه، بیروت، دار‌ احیاء‌ التراث‌ العربی.
]11[. طباطبایی (جلوه)، ابوالحسن (1385). مجموعه آثار حکیم جلوه، مقدمه و تصحیح حسن رضازاده، تهران، حکمت.
]12[. ـــــــــــــــــــــــــــــ (1375). حواشی بر شرح فصوص ‌الحکم قیصری در ضمن همین کتاب، به کوشش جلال‌الدین آشتیانی، تهران، علمی‌ و فرهنگی.
]13[. طباطبایی، محمدحسین (؟). نهایه ‌الحکمه، تصحیح غلامرضا فیاضی، قم، موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره).
]14[. قمشه‌ای، آقامحمدرضا (1360). حواشی تمهید ‌القواعد در ضمن همین‌ کتاب، با مقدمه و تصحیح جلال ‌الدین آشتیانی، تهران، وزارت فرهنگ و آموزش عالی.
]15[. قیصری، داوود (1375). شرح فصوص ‌الحکم، تصحیح و تحقیق جلال ‌الدین آشتیانی، تهران، علمی و فرهنگی.
]16[. مدرس طهرانی، آقاعلی (1376). بدایع ‌الحکم، تصحیح محمد جواد ساروی و رسول فتحی مجد، تبریز، دانشگاه تبریز. 
]17[. ــــــــــــــــــــــ (1378). مجموعه مصنفات حکیم مؤسس آقاعلی‌ مدرس طهرانی، تصحیح محسن کدیور، تهران، اطلاعات.
]18[. مطهری، مرتضی (1369). شرح مبسوط منظومه، تهران، حکمت.
]19[. نوری، علی (1981م). تعلیقه بر الحکمه ‌المتعالیه فی ‌الاسفا‌ر الاربعه، بیروت، دار‌ احیاء ‌التراث ‌العربی.