@article { author = {Ebadi, Ahmad}, title = {Theology and Probability(A Case Study and Conditional Defense)}, journal = {Philosophy and Kalam}, volume = {54}, number = {2}, pages = {406-389}, year = {2022}, publisher = {University of Tehran}, issn = {2008-9422}, eissn = {2588-5014}, doi = {10.22059/jitp.2021.318673.523260}, abstract = {This article includes an interaction between Theology and Probability. One of the most significant criticisms of Atheistic Naturalism is the Bayesian theorem which argues through probabilities. This argument includes two main ideas: First, the probability of reliability of cognitive faculties 1 (P(R)=1). Second, the reliability of these faculties in a combination of naturalism and evolution (P(R/N&E)) is low or inscrutable. The advocates of Atheistic Naturalism have criticized this argument: 1. The low P(R/N&E) is not a reason to reject R. 2. If defeating of R by evolutionary Naturalism means abandoning the beliefs to anything including evolutionary Naturalism itself, we have a conclusion beyond defeating the R. 3. The existence of sufficient and independent evidence for R, eliminates self-defeating of N&E. To defend this argument against the criticisms, there are some points and additions: 1. The probability value of P(R/N&E) is not merely low but is low or inscrutable. 2. There are some misunderstandings about defeating of R. 3. There isn't sufficient evidence for R, because it's a cognitive agent. The purpose of the paper is to defend the Bayesian theorem against the critiques of evolutionary naturalism in an analytical, complementary, and critical approach.  }, keywords = {Conditional probability,Atheistic Naturalism,Principle of Indifference,methodology of religious study}, title_fa = {الهیات و احتمالات (کاوشی موردپژوهانه و دفاعی شرطی‌مدارانه)}, abstract_fa = {این پژوهش به یک نمونه از تعامل و هم‌اندیشی میان دو حوزۀ الهیات و احتمالات می‌پردازد. یکی از مهم‌ترین نقدها به طبیعت‌گراییِ خداناباورانه، استدلال بیزی است که از دو انگارۀ اصلی تشکیل شده است: نخست، احتمال اطمینان‌بخشیِ قوای شناختی یک است (P(R)=1) و دوم، احتمال اطمینان‌بخشیِ این قوا در ترکیبِ طبیعت‌گرایی و تکامل (P(R/N&E، پایین یا نامشخص است. موافقان طبیعت‌گرایی خداناباورانه نقدهایی را بر این استدلال وارد کرده‌اند: 1. پایین بودنِ اطمینان‌بخشیِ قوای شناختی در ترکیبِ طبیعت‌گرایی و تکامل دلیلی برای ردّ اطمینان‌بخش بودنِ قوای شناختی نیست، 2. اگر ناقض شدنِ قابلیت اطمینان قوای شناختی توسط طبیعت‌گراییِ تکاملی به‌معنای کنار گذاشتنِ باور به هر چیزی، از جمله خودِ طبیعت‌گراییِ تکاملی است، نتیجه‌ای فراتر از پیامد واقعیِ نقضِ اطمینان‌بخشیِ قوای شناختی گرفته‌ایم، 3. وجود شواهد مستقل برای اطمینان‌بخشیِ قوای شناختی، خودشکنیِ طبیعت‌گراییِ تکاملی را از بین می‌بَرد. ما معتقدیم می‌توان به اِشکالات مطرح‌شده پاسخ داد. در دفاع از این استدلال چند نکته و افزوده شایستۀ توجه است: 1. ارزش احتمالاتیِ اطمینان‌بخشیِ قوای شناختی در ترکیبِ طبیعت‌گرایی و تکامل، پایین یا نامشخص است و نه اینکه فقط پایین باشد، 2. در فهم معنای نقض شدنِ اطمینان‌بخشیِ قوای شناختی سوءبرداشت وجود دارد، 3. مشکلِ عدم وجود شواهد کافی برای اطمینان‌بخشیِ قوای شناختی، به‌دلیل عامل شناختیِ بودنش به‌کلی مطرح نیست. هدف این پژوهش، دفاع از استدلال بیزی در برابر نقدهای طبیعت‌گراییِ تکاملی در اطمینان‌بخشیِ قوای شناختی با نگاهی تحلیلی، تکمیلی و انتقادی است.  }, keywords_fa = {احتمال شرطی,طبیعت‌گرایی خداناباورانه,اصل بی‌تفاوتی,روش‌شناسی دین‌پژوهی}, url = {https://jitp.ut.ac.ir/article_86192.html}, eprint = {https://jitp.ut.ac.ir/article_86192_7cc74678288d004777912941cf51608b.pdf} }